Toen BASF- Antwerpen,  eerder dit jaar, eindelijk besliste om een enquête over haar personeelstransport te houden, waren heel wat medewerkers overtuigd dat ze eindelijk hun stem zouden kunnen laten horen over hoe noodzakelijke bijsturingen aan bestaande bustrajecten, maar ook de roep naar nieuwe halten gehoor zou gaan krijgen.

 
Ook Thiry was zeer verheugd dat door deze bevraging eindelijk de weg kon vrijgemaakt worden om noodzakelijke gevraagde bijsturingen gerealiseerd te krijgen.

Voordien had hij via de faciliteitencommissie al verschillende keren gewezen op het feit dat er door de aanwervingen van de voorgaande jaren zowel aanpassingen aan bestaande trajecten maar ook nieuwe trajecten nodig waren, maar toen bleven deze signalen zonder gevolg. 

Of ditzelfde engagement ook bij de Facility verantwoordelijken van BASF aanwezig was betwijfelen we tot op vandaag ten zeerste nu we het huiswerk van “mobiliteitspecialist” Arcapis hebben mogen aanschouwen.

Deze firma, die nota bene door BASF werd ingehuurd en uiteraard hier (te) goed voor werd/wordt betaald, heeft het klaargespeeld om heel wat BASF medewerkers behoorlijk boos te maken. Getuige hiervan zijn de reeds tientallen bladzijden van opmerkingen en wrevelpunten die bij de vakbonden zijn toegekomen. De meeste van deze punten geven aan dat de firma Arcadis duidelijk niet de intentie heeft gehad om tot een algemeen verbeterd collectief vervoer van en naar BASF te komen. 

De eerlijkheid gebied wel toe te geven dat er gelukkig ook enkele positieve punten in hun huiswerk zijn terug te vinden maar daar houdt het dan ook mee op.

Het is niet enkel van achter een computer en een adressenbestand in de hand dat bestaande buslijnen worden aangepast of nieuwe trajecten worden uitgetekend. Zulke werkwijze is trouwens sowieso gedoemd om te mislukken.

Deze firma “Arcapis” had op zijn minst de moeite moeten nemen om eerst “alle” bestaande 35 trajecten van dag en shift zelf af te rijden, dus zowel de heen als terugtrajecten en dit tijdens het tijdschema dat medewerkers normaal volgen tot aan hun op of afstapplaats. Dit had, zoals spijtig genoeg nu niet, veel kommer en kwel kunnen besparen. 

Als van medewerkers verwacht wordt dat ze met het personeelsvervoer tijdig op BASF toekomen dan mogen we ook van BASF verwachten dat tijdens de terugrit naar hun woonplaats dit dan ook binnen een aanvaarbaar tijdschema gebeurt.

Walter Thiry verwacht daarom dat er op de eerstvolgende Faciliteitencommissie, die ondertussen voorlopig voorzien is voor 18 november 2011, een afdoend antwoord te krijgen op alle door de medewerkers gestelde vragen, maar ook dat vooreerst de bestaande 35 buslijnen (dag+ shift) efficiënter worden ingevlochten in het nieuwe netwerk van de voorgestelde trajecten. Dit kan volgens ons enkel wanneer de gemiddelde duurtijd van de trajecten beperkt blijft tussen 35 tot max. 50 minuten.

Ook BASF zal dan een tandje moeten bijsteken en zich niet enkel blijven verschuilen achter een zogezegde “gespecialiseerde” onderzoeksfirma die probeert uit te voeren wat haar is opgedragen.

Als mobiliteit echt een prioritair thema is, dan zal de uitkomst van het vernieuwde collectief vervoer minstens wat meer financiële inhoud (o.a. door extra buslijnen) en kwalitatieve draagkracht moeten bevatten dan wat BASF nu bekend heeft gemaakt. 
Thiry Walter (& ACV-Team)